Auto problemen, alleen daarover zou ik al een heel boek kunnen schrijven. Het begon allemaal in 2010. Het jaar dat ik besloot om bij Center Parcs te gaan werken. Het eerste jaar heb ik nog met de auto gereden die ik toen had (een Mazda 323f)

maar al snel kocht ik een nieuwe auto. Een Chevrolet Spark.

Deze was Bi Fuel en reeds dus zowel op benzine als gas. En deze was daarom een stuk goedkoper. Omdat ik het eerste jaar nog in Roosendaal bleef wonen maakte ik flink wat kilometers. Zo’n 260 op een dag. Dan gaat het natuurlijk erg snel met de kilometerstand. Uiteindelijk vond ik een kamer in Venlo, daarna een appartement in Panningen en uiteindelijk een appartement in Venlo. Maar evengoed bleven de kilometers flink oplopen. Toen ik de auto verkocht (zo’n 10 jaar later) had ik meer dan 3 honderd duizend kilometer op de teller staan.
Maar goed, ik had het over auto problemen. Toen ik nog niet zo heel lang mijn gloednieuwe Chevrolet Spark had reed ik net als alle andere dagen naar het werk. En op het laatste gedeelte van de route was ik heel even afgeleid door wat werkzaamheden in het weiland links van me. Iets met het aanleggen van nieuwe riolering dacht ik. En voordat ik het doorhad stond er ineens een auto stil voor me. Deze wilde wilde afslaan naar een weg aan de rechterkant (die ik overigens nog nooit had gezien) en BOEM zo knalde ik ineens met *ik denk toch wel zo’n 60 kilometer per uur* bovenop een auto (met trekhaak) Volgens mij heb ik nog geprobeerd om de auto te starten om van de weg af te rijden. Maar dat ging niet meer gebeuren. De auto was eigenlijk meteen total loss. Tenminste, dat hoorde ik achteraf.
De man waartegen ik aan was gereden was niet echt vrolijk. Beter gezegd, hij was woest “wat flik jij nou” “zie je me hier niet staan” dat waren zo ongeveer de woorden die hij gebruikte. Maar ja.. ik had het natuurlijk niet expres gedaan.
Tijdens het wachten op de sleepwagen stopte er nog een Center Parcs collega. Die had me vast herkent aan de Center Parcs polo die ik al aan had. Of alles goed ging, en of ik hulp nodig had.
Gelukkig werd ik door de sleepwagen eerst netjes afgezet op het werk *dat was tenslotte nog maar 3 minuten rijden* waarna ik alsnog aan het werk kon. Aangekomen op het werk en nog aan het trillen van de schrik had mijn Floormanager een leuk nieuwtje. Vandaag mocht ik voor het eerst met de Orry mobiel rijden.

En of ik eerst nog even een formulier wilde ondertekenen waarin stond dat ik voorzichtig zou zijn en geen schade zou maken enzo. “Nou ik beloof niets” heb ik volgens mij gezegd.
De werkdag verliep verder zoals gepland. En aan het einde van de dag werd ik door een collega naar huis gebracht. Voordat we thuis waren bedachte we om nog even langs te Mac te gaan omdat we honger hadden. Ik besloot om voor ons beiden af te rekenen om haar zo meteen te bedanken voor de taxi naar huis. Tijdens het afrekenen wist ik spontaan mijn pincode niet meer wat zorgde voor een enorme lol met z'n tweeën. (De medewerker vond het overigens niet zo grappig) Na het eten werd ik afgezet bij mijn kamer in Venlo. En zo eindigde de dag toch nog erg leuk.
Op de 1 of andere manier ben ik een dag later in Roosendaal terecht gekomen (ik denk met de trein) en daar werd uiteindelijk ook mijn auto waarmee ik botsauto had gespeeld weggezet. Ik dacht dat deze alweer gemaakt zou zijn. Waarom zouden ze deze anders thuis afzetten. Maar dat bleek niet het geval. De auto had ergens een paar dagen gestaan en werd daarna met alle deuken en krassen en nog op weer voor de deur gezet.

Dat was dus niet helemaal goed gegaan. Uiteindelijk is de auto weer meegenomen en alsnog naar een garage gebracht. Tijdens een telefoongesprek met de garage kreeg ik nog te horen dat er goed nieuws en slecht nieuws was. Het slechte nieuws was dat mijn auto waarschijnlijk total loss was. Maar het goede nieuws was dat ik goed verzekerd was. En omdat de auto ondertussen iets goedkoper was geworden ik waarschijnlijk een gloednieuwe auto + nog wat extra geld zou krijgen. “Jammergenoeg” bleek de auto toch nog te repeteren. En zo reed ik een aantal dagen later weer in mijn eigen autootje. Dit keer zonder deuken en krassen. Op naar de rest van de 3 honderd duizend veilige kilometers.
In de jaren die volgde had ik gelukkig geen gekke problemen met mijn auto. Wel moest ik vaak een hoop geld afrekenen bij de garage. Maar dat waren “normale” kosten zoals nieuwe banden. Versleten remschijven. Losgedraaide moertjes. Dat soort dingen. In ieder geval dingen die normaal zijn wanneer je zoveel kilometers maakt.
De echt problemen kwamen pas toen ik besloot een andere auto te kopen. Ik wilde namelijk de échte problemen voorkomen. Er stonden natuurlijk al veel kilometers op de teller. Dus ik voelde dat die problemen zouden gaan komen. Achteraf gezien had ik die auto nooit moeten verkopen. Maarja dat is achteraf.
Ik vond online een andere Chevrolet. Dit keer een Aveo **foto_5**. Samen met mijn vader ging ik kijken bij de garage en een proefrit maken. De auto reed super lekker. Zag er netjes uit, had nog helemaal niet veel kilometers gelopen en had ook een mooie prijs. Eigenlijk wilde ik nog even verder kijken en nadenken, en niet meteen voor de 1e de beste auto gaan. Maar toen we hoorde wat ik terugkreeg voor mijn oude auto voelde dit als een hele goede kans en deal. Zouden ze graag van de auto af hebben gewild?
Wat heb ik toch ontzettend veel problemen gehad met die auto. Hoe langer ik hem had hoe meer hij ging ratelen. Of ik had weer een lekke band, of de auto starten weer niet. Dan was er weer een stuurkolom afgebroken, de uitlaat is er nog een keer onderuit gevallen. En uiteindelijk bleek heel de motor naar de gallemiezen.